Dziś poznaliśmy życiorys św. Łukasza, ale nie naszego księdza od religii, tylko Ewangelisty. Dowiedzieliśmy się, że kościół katolicki od szeregu lat łączy św. Łukasza z pamięcią o lekarzach i o służbie zdrowia, a więc o tych, którzy dbają o zdrowie i życie doczesne innych. Św. Łukasz był nawróconym lekarzem antiocheńskim, grekiem z pochodzenia. O pełnieniu takiego zawodu mogą świadczyć te wydarzenia, które opisał szczegółowo w swojej Ewangelii, które dotyczyły stanu zdrowia ludzi. Dlatego w tej Ewangelii znajdują się szczegółowo opisane uzdrowienia np. teściowej Piotra, cierpiącej z powodu dużej gorączki, opisuje tez inne uzdrowienia dokonane przy tej okazji. Mówi o uzdrowieniu trędowatego, paralityka, o uzdrowieniu w szabat człowieka, który miął uschłą rękę, o uzdrowieniu sługi setnika z Kafarnaum, o wskrzeszeniu młodzieńca z Nain, o uzdrowieniu opętanego, o uzdrowieniu kobiety cierpiącej na krwotok, o wskrzeszeniu córki Jaira, o uzdrowieniu epileptyka, o uzdrowieniu niewidomego pod Jerychem. Ponadto św. Łukasz w swojej Ewangelii pokazuje obficie dobroć Jezusa, jego częste przebywanie na modlitwie: podczas chrztu, na miejscu pustynnym, przez całą noc przed wyborem Apostołów, w obecności uczniów, na górze w czasie przemieniania, nauczył modlitwy swoich uczniów, na krzyżu modlił się słowami: „Ojcze w twoje ręce powierzam ducha mojego”. Pokazał tez dobroć Jezusa w stosunku do biednych, upośledzonych, do tych, którzy byli pogardzani ze względu na wykonywany zawód celnika, a miało to miejsce w przypadku Mateusza, pokazał również dobroć Jezusa w stosunku do nawróconych grzeszników, dlatego w jego Ewangelii znalazła się przypowieść o zagubionej drachmie i o synu marnotrawnym, ect…Jak zwykle przy okazji naszych poniedziałkowych zajęć o świętych osobach, oglądaliśmy bajkę o św. Łukaszu i pomalowaliśmy jego wizerunek.
