Według podań i legend biskup Mikołaj z Miry (dziś Demre w Turcji) pomagał najuboższym mieszkańcom miasta, zwłaszcza dzieciom. Wyróżniał się wielką wrażliwością na potrzeby innych. Swój majątek rozdał biednym. Po śmierci biskupa mieszkańcy Miry kontynuowali jego dzieło – 6 grudnia, w rocznicę śmierci świętego Mikołaja, obdarowywali się prezentami. Od IX wieku Mikołaj był czczony w chrześcijaństwie wschodnim i zachodnim jako święty i cudotwórca. Przez wieki był jednym z najbardziej wielbionych świętych. Jego kult był tak popularny, że od XVI wieku w kalendarzach protestanckich przy 6. grudnia pojawił się zapis o wspominaniu tego dnia Mikołaja. Nazwę święto zastąpiono Dniem Mikołaja. Zwyczaj obdarowywania dzieci prezentami przyjął się powszechnie w niemal całej Europie Zachodniej. Święty Mikołaj był uważany za świętego, który udziela pomocy każdemu, w każdej potrzebie. Poświęcono mu tysiące kościołów, ołtarzy, kaplic, szpitali i hospicjów. Już w średniowieczu uważano Mikołaja za patrona dzieci. Dziś św. Mikołaj jest patronem wielu krajów i miast, a także grup zawodowych i społecznych : marynarzy, rybaków i żeglarzy, bednarzy, wytwórców guzików, cukierników i piekarzy, panien szukających kandydata na męża, gorzelników i piwowarów, jeńców, sędziów i więźniów, kierowców, kupców, uczonych i studentów, notariuszy, pielgrzymów i podróżnych. Obecny wizerunek świętego Mikołaja zdecydowanie odbiega od swojego pierwowzoru. Nic dziwnego. Pojawił się wiele wieków później, a został spopularyzowany w 1930 roku przez znany koncern. To właśnie za sprawą reklamy wykreowanej przez Freda Mizena w świadomości ludzi święty Mikołaj funkcjonuje jako brzuchaty, radosny pan z białą brodą i workiem wypełnionym prezentami. Wspólnym mianownikiem obydwu Mikołajów jest jedynie uśmiech dzieci i obdarowywanie ich prezentami.
