Dziś jak w każdy poniedziałek poznaliśmy życiorys kolejnego świętego. Tym razem dowiedzieliśmy się dużo ciekawych rzeczy o Świętym Filipie Nereusz. Urodził się dawno temu, bo w 1515 r. we Florencji. Już w dzieciństwie wyróżniał się poczuciem humoru, talentem jednania ludzi i zrozumieniem dla krzywdy bliźnich. Bardzo dużo czasu spędzał na modlitwie. Prosił Pana Boga o łaskę całkowitego zdania się na Jego wolę. Święty Filip prowadził życie modlitwy i umartwienia. Często chodził się modlić do Katakumb św. Sebastiana. To tam otrzymał stygmat Ducha Świętego. Było to mistyczne doświadczenie. Serce Filipa zostało napełnione żarem wielkiej miłości Boga. Poczuł, jak tajemnicza ręka wyciąga mu z boku dwa żebra, a Duch Święty wstąpił w jego serce w postaci kuli ognia. Po śmierci świętego lekarze odkryli, że Filip ma dwa złamane żebra w okolicy serca, które było powiększone. Ogarnęła go wtedy jeszcze większa radość i pragnienie służby bliźniemu. Filip poświęcił się pomocy ubogim dzieciom, młodzieży, sierotom, chorym, starcom, których pielęgnował. Chodził po placach, sklepach, parkach, aby być bliżej potrzebujących, służył im, rozmawiał i opowiadał o kochającym ich Bogu. Dzięki łasce Bożej uzdrawiał, przynosił ukojenie w ostatnich chwilach życia, dodawał otuchy. Był mistykiem, spowiednikiem i doradcą papieży. Święty Filip Nereusz zmarł 26 maja 1595 r. w uroczystość Bożego Ciała. Pochowany został w kościele Santa Maria Chiesa Nuova w Rzymie. Święty Jan Paweł II nazywał go prorokiem radosnej wiary ! Pod koniec zajęć pokolorowaliśmy jego wizerunek.
